ნათია გიორგაძე – ლექსები

* * *

ნუ დამპირდები,
ვინც პირველი მივიდა ზღვასთან,
ვინც ნახა მისი მკვდარი სიმწვანე,
ვინც სასაფლაო აუგო და ჯვრები
აღმართა მეგობრებისთვის
ჩემი ძმა იყო,
მისგან წასვლას ნუ დამპირდები,
ნუ დამპირდები მსოფლიოში
განთქმულ ქალაქებს, არხეინ გემებს,
ახლა ბავშობის თამაშებია
ჩემი ყველაზე სანატრელი მოგზაურობა,
ხშირად ვიხსენებ:
ძილში ჩაწყნარდა მისი სუნთქვა და
წყალი არ დარჩა, რომ მის თვალებს
არ დაენახა, იგი არასდროს საუბრობდა
წაგებულ ომზე, ცუდი დრო დადგა,
სარდაფებში ობის სუნმა და ნესტმა
იმატა, ხოლო ძვლებს იქეთ თითქმის არავინ
არ დამკლებია,
ნუ დამპირდები…

* * *

შენს თვალებში აღარ ვსახლობ
შენმა სახლმა პური მისცა ავ ძაღლებს,
შენგან შორს ვარ, მგონი ასე სამუდამოდ
ჯერ ჯოჯოხეთს არ წასულა არავინ,
ალი სურვილს, წვიმა ხსოვნას ამძაფრებს,

აქ ცეცხლია ყოველგვარი იმედი
დავიოკე ცნობისმოყვარეობა,
ოქრო-ვერცხლი არ მიყვარდა არასდროს,
სიკვდილთანაც ჩემი ფეხით მივედი,

წყნარი, როგორც ოკეანე კედელზე
ბორცვები და წერტილები კედელში,
მე დავტოვე შენი შემოგარენი,
შენს სახურავს დავეხსენ და შევეშვი,

კვირა დღეა, აღსდგებიან მეზობლად
მდებარენი და ბორკილებს დაყრიან,
მე ქუთუთო მიხამხამებს მარცხენა,
ეს სიცოცხლის ერთადერთი ნიშანი
და ვიგონებ იდიომებს ავყიას:

keep an eye on my heart,
keep an eye on my soul…

* * *

ჩემში ვეძებ წელთაღრიცხვას,
წყლის წისქვილს და ქარის წისქვილს,
ვეძებ ჩემი საფლავის ქვას
მარცვალ - მარცვალ ვეძებ სიკვდილს,
სად იშოვი ამდენ სიზმარს?
საშობაო ნაძვის ხეებს,
მამას, ისევ შუბლგახსნილს და
დედას, ისევ შუახნისას,
ხოლო შვილებს: “ჰაოსს,
ქართლოსს, ბარდოსს,
მოვაკანს და ლეკსს და
ჰეროსს, კავკასს, ეგროსს
და მე ისევ
რადგან ჩემში მდინარეა:
ვეძებ…ვარსკვლავს შუადღისას


* * *

ჩემთან არიან ახლა ყველანი,
იმახსოვრებენ ჩემოდნების გასაღებ ციფრებს.
ვაი მას ვისაც მახსოვრობა ხშირად ღალატობს
ვერასდროს გახსნის სიტყვებს სადაც მე შენ გფარავდი
ვერ ამოიდგამს ენას ჩემთან სალაპარაკოდ
ვაი მას ვისაც მე შევეყარე, ვინც შევიყვარე და
შევითვისე, რადგან არ ვიცი რა დარჩება ამ ხელებისგან
როცა უდაბნოს ქვიშას დაითვლის,
რადგან არ ვიცი რა დარჩება ამ თვალებისგან,
როცა მეთევზის ბადეს ვეღარ გადაეჩვევა,
რადგან არ ვიცი რა დარჩება ამ ღიმილისგან
როცა წავლენ და დაივიწყებენ,
დღეს წმინდა პავლეს ტაძარს ვეძებდი
რადგან არ ვიცი, ბენიამენს ჩავალ თუ არა?

© „ლიტერატურა – ცხელი შოკოლადი“